Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η πρώτη εκδήλωση της Ομάδας MUN του Πανεπιστημίου Πειραιώς για το ακαδημαϊκό έτος 2011-12.
Για όσους την έχασαν οι προτεινόμενες φετινές συμμετοχές είναι:
Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η πρώτη εκδήλωση της Ομάδας MUN του Πανεπιστημίου Πειραιώς για το ακαδημαϊκό έτος 2011-12.
Για όσους την έχασαν οι προτεινόμενες φετινές συμμετοχές είναι:
Οι ανταγωνισμοί ασφάλειας μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων της περιοχής μπορεί να οδηγήσουν σε συνεχείς κρίσεις και πολεμικές συγκρούσεις. Υπάρχουν τέσσερα επιχειρήματα που εξηγούν τους λόγους για τους οποίους το συμφέρον των ΗΠΑ βρίσκεται στην αποτροπή τέτοιου είδους κρίσεων και συγκρούσεων. Αρχικά, αυτές οι συγκρούσεις είναι ενάντια στην πολιτική των ΗΠΑ για τη μη διάδοση των όπλων μαζικής καταστροφής. Από την άλλη πλευρά, ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Αμερική είναι να παρασυρθεί η ίδια σε έναν τέτοιο πόλεμο. Το τρίτο επιχείρημα αναφέρει ότι οι ΗΠΑ επιθυμούν την διατήρηση της Ισορροπίας Ισχύος στην περιοχή, καθώς η δημιουργία ενός περιφερειακού ηγεμόνα δεν θα ήταν ιδιαιτέρως αρεστή. Τέλος, οι συγκρούσεις είναι οικονομικά καταστροφικές για την παγκόσμια οικονομία, καθώς διακόπτουν τις επενδύσεις και το εμπόριο.
Βέβαια, είναι γεγονός πως σήμερα δεν υπάρχει κάποιος άμεσος κίνδυνος στην περιοχή της Ευρασίας, καθώς τέσσερις από τις μεγάλες δυνάμεις είναι "Δημοκρατίες". Η Ρωσία βρίσκεται στο δρόμο της δημοκρατίας και σε μία ιδιαίτερη συνεργασία με τις ΗΠΑ, ενώ, ταυτόχρονα, δεν διαθέτει, προς το παρόν, την ισχύ, για να προκαλέσει. Η Κίνα βρίσκεται σε μια κατάσταση μεταξύ προστατευτισμού και ελεύθερης αγοράς, και ενώ η οικονομική της ισχύ όλο και αυξάνεται, δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις ΗΠΑ. Επίσης, λειτουργεί η πυρηνική αποτροπή μεταξύ των κρατών κατόχων όπλων μαζικής καταστροφής.
Το επόμενο σημαντικό εθνικό συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών αναφέρεται στην ασφαλή παροχή πετρελαίου σε σταθερές και λογικές τιμές. Το γεγονός της στήριξης της οικονομίας των ΗΠΑ στο πετρέλαιο αλλά και της παγκόσμιας οικονομίας, καθιστά σημαντική την διατήρηση των τιμών του πετρελαίου σε λογικά όρια αλλά και την ασφάλεια στην παροχή του. Αυτό προϋποθέτει την παρουσία των ΗΠΑ στο πετρέλαιο του Περσικού Κόλπου, ούτως ώστε να αποτραπεί μια ηγεμονία που θα ελέγχει είτε στρατιωτικά είτε οικονομικά την περιοχή. Η στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών αποσκοπεί στην διατήρηση των αποθεμάτων πετρελαίου στην κατοχή τεσσάρων περιφερειακών κρατών. Με τη στρατηγική αυτή, αποφεύγεται η περίπτωση του ενός ή δυο κρατών να διαχειρίζονται το πετρέλαιο και να απειλούν την διεθνή κοινότητα με αύξηση τιμών. Επιπλέον, αποτρέπονται το Ιράν και το Ιράκ από αυτά τα προνόμια. Στην περίπτωση του κόλπου, η στρατηγική των ΗΠΑ είναι απλή: «Διαίρει, αλλά μην κατακτάς!».
Ένα επιπλέον βασικό εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ, μικρότερης σημασίας σε σχέση με τα προηγούμενα, είναι η διατήρηση της ανοιχτής διεθνούς οικονομίας. Αυτό σημαίνει πως δεν θα πρέπει να υπάρχουν φραγμοί και εμπόδια στο εμπόριο αγαθών, υπηρεσιών, κεφαλαίου και τεχνολογίας. Τα οφέλη για τις ΗΠΑ είναι πολλά. Αφενός, έχουν πολλά να κερδίσουν από το διεθνές εμπόριο, χωρίς φραγμούς και, αφετέρου, ισχυροποιούν οικονομικά μικρότερα κράτη. Επιπλέον, το εμπόριο ενισχύει τις δυνάμεις της ειρήνης και της συνεργασίας. Η αλληλεξάρτηση, επιπροσθέτως, μειώνει τον πόλεμο.
Η πέμπτη κατά σειρά σημαντική επιδίωξη των ΗΠΑ είναι η διάδοση της Δημοκρατίας και η προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Όσον αφορά το πρώτο, η ηθική των Ηνωμένων Πολιτειών πιστεύει πως το Δημοκρατικό πολίτευμα είναι η καλύτερη μορφή διακυβέρνησης και γι’ αυτό θα πρέπει να διαδοθεί σε ολόκληρο τον κόσμο. Το αξίωμα «Κάνε κάτι γιατί είναι σωστό» αποτελεί βασικό συστατικό της εξωτερικής τους πολιτικής. Επιπλέον, η δημοκρατία αποτελεί την καλύτερη εγγύηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την οικονομική ανάπτυξη.
Τέλος, το έκτο κατά σειρά εθνικό συμφέρον της σύγχρονης Ατζέντας των ΗΠΑ αποτελεί η αποτροπή της κλιματικής αλλαγής. Σκοπός τους είναι να σταματήσουν την παγκόσμια υπερθέρμανση, μέσω της μείωσης και της σταθεροποίησης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Η υπερθέρμανση του πλανήτη μπορεί να πλήξει ανεπανόρθωτα τις ΗΠΑ σε διάφορους τομείς και, κυρίως, σε θέματα ασφάλειας, γι’ αυτό, άλλωστε, αποτελεί απειλή.
Λαμβάνοντας υπόψη της όλα τα παραπάνω, η αμερικανική εξωτερική πολιτική έχει διαμορφωθεί αναλόγως. Σχεδιάζοντας, από χρόνια, την υψηλή στρατηγική της στη Μέση Ανατολή, κατάφερε να αντιμετωπίσει πλήρως το Ιράκ και, ταυτόχρονα, να εξισορροπήσει την απειλή του Ιράν. Επιπλέον, η γενικότερη παρουσία της στην περιοχή δεν επιτρέπει σε άλλη δύναμη να αναπτυχθεί και να απειλήσει την ισορροπία που επέβαλε. Από την άλλη πλευρά, οι πρόσφατες επαναστάσεις στην Βόρεια Αφρική και την Εγγύς Ανατολή και η επέμβαση στη Λιβύη δείχνουν την πίστη των Αμερικανών στην διάδοση της δημοκρατίας (Αραβική Άνοιξη) αλλά και την θέλησή τους να προστατεύσουν τα Ανθρώπινα Δικαιώματα με κάθε κόστος.
Πηγή: Joseph Art, A Grand Strategy for America
Ασπριάδης Νεόφυτος, asprto@gmail.com
Την περίοδο μεταξύ 24ης και 28ης Νοεμβρίου 2010, πραγματοποιήθηκε εκπαιδευτική επίσκεψη του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστήμιου Πειραιώς στην Κύπρο. Στόχος της επίσκεψης ήταν οι φοιτητές να αποσαφηνίσουν όλες τις πτυχές του Κυπριακού Ζητήματος, καθώς η εκδρομή τους έδωσε τη δυνατότητα να συνδιαλλαγούν με τους περισσότερους φορείς της κυπριακής κοινωνίας.
Παρακάτω ακολουθούν τμήματα της έκθεσης που συντάχθηκε από τους συμμετέχοντες φοιτητές, ώστε να παρουσιαστεί στη Γενική Συνέλευση του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, την 10η Δεκεμβρίου 2010. Η έκθεση αυτή συνοψίζοντας το Κυπριακό Ζήτημα και εκτιμώντας την πιθανή έκβασή του παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον αναγνώστη.
Υπεύθυνος Αποστολής: Λέκτορας Ευαγόρας Λ. Ευαγόρου
Συμμετέχοντες Φοιτητές: Αγαθός Γεώργιος, Αντωνοπούλου Δανάη, Βιζιρεάνου Άννα-Μαρία, Γιαννακοπούλου Ελένη, Γυφτάκου Σοφία, Καμζόλα Δήμητρα, Κουτσιμπογίωργος Νικόλαος, Μακρίδου Ελένη, Μουμούρη Ερμιόνη, Μπουγά Παναγιώτα, Μπούτου Αικατερίνη, Παναγιωτοπούλου Σοφία, Παπαδημητρίου Γιώργος, Παπαδοπούλου Καλλιόπη, Παπαθωμάς Χάρης, Σκλήκας Αλέξανδρος, Στείρου Μυρτώ, Τάκα Δάφνη, Τσουλούκα Φωτεινή-Μαρία.
ΑΚΕΛ - κ. Γιάννης Κολοκασίδης
“Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε την παραμονή της έναρξης του 21ου Συνεδρίου για την ανάδειξη του νέου Γενικού Γραμματέα του κόμματος, και έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να ενημερωθούμε για τα τεκταινόμενα στο ΑΚΕΛ, εκτός των θέσεων του Κόμματος για το Κυπριακό ζήτημα.
Σύμφωνα με την επίσημη θέση του ΑΚΕΛ, το οποίο όπως αναφέρθηκε είναι το μοναδικό κόμμα που διατηρεί σχέσεις με τους Τουρκοκύπριους στα πλαίσια κοινών αγώνων της Αριστεράς, ως μόνη βιώσιμη λύση υποστηρίζεται η «Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία», η οποία θα επέλθει, μόνο, κατόπιν αμοιβαίων συμβιβασμών των δύο κοινοτήτων.
Όσον αφορά την ευρωπαϊκή διάσταση του ζητήματος, ο κ. Κολοκασίδης χαρακτηριστικά ανέφερε: «Αν εγκαταλείψουμε την λύση της ομοσπονδίας, δεν θα καταλήξουμε σε μια ιδανική ευρωπαϊκή λύση αλλά σε οριστικοποίηση της διχοτόμησης. Η άποψη ότι θα μπορούσε να υπάρξει ελληνικό κράτος στην μισή Κύπρο, αποτελεί ουτοπία και κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι χαρίζουμε την υπόλοιπη μισή Κύπρο στην Τουρκία. Ας κυνηγήσουμε το εφικτό, αντί του ευκταίου».
Στο τέλος της ομιλίας του, ο κ. Κολοκασίδης εστίασε στο θέμα του αναδυόμενου εθνικισμού στην βάση της κυπριακής κοινωνίας ως ανασταλτικού παράγοντα.”
Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς - Αρχηγός ΓΕΕΦ, Αντιστράτηγος Πέτρος Τσαλίκιδης
“Η Εθνική Φρουρά στην παρούσα κατάσταση επιτελεί το έργο της περιφρούρησης, της διασφάλισης της ανεξαρτησίας των ελεύθερων εδαφών καθώς και την έρευνα και διάσωση. Με αυτές τις ενέργειες επιχειρεί να λειτουργεί αποτρεπτικά στις περαιτέρω επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας, αυξάνοντας το πιθανό κόστος μιας τέτοιας πολιτικής δράσης. Η απειλή δεν προέρχεται τόσο από τις τουρκικές συμβατικές δυνάμεις, οι οποίες είναι σταθμευμένες στα κατεχόμενα, όσο από την ναυτική και αεροπορική κάλυψη που λόγο εγγύτητας μπορεί και παρέχει η Τουρκία.
Δεν προβλέπεται να αποχωρήσουν οι Βρετανοί, στο εγγύς μέλλον, καθώς η γεωστρατηγική θέση του νησιού εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Λόγος έγινε, επίσης, για το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου και προστέθηκε ότι απαιτούνται λεπτοί πολιτικοί και διπλωματικοί χειρισμοί σε θέματα εσωτερικής πολιτικής και διεθνούς εκπροσώπησης από την κυπριακή πλευρά.”
ΔΗ.ΣΥ. - κ. Νίκος Αναστασιάδης
'Αρχικά, ο κ. Αναστασιάδης τόνισε το γεγονός ότι χωρίς τη συμπαράσταση της Ελλάδας δε νοείται επίλυση του προβλήματος, ενώ κάποιες παράμετροι συνέβαλαν στην αρνητική πορεία του, όπως η έλλειψη ρεαλισμού, σφάλματα και αντιφατικές πολιτικές, που έθεσαν το Μακάριο παραβάτη των όρκων του περί ένωσης. Στη συνέχεια, υπογραμμίστηκε ότι, για όλα τα κόμματα, ο στόχος παραμένει ένας: ο αγώνας για την ένωση. Μάλιστα, για να στηρίξει αυτή του τη θέση, ο Πρόεδρος χρησιμοποίησε την παρακάτω φράση του Μακάριου: «Ακέραιη και ελληνική τη λάβαμε, ακέραιη και ελληνική θα την παραδώσουμε».
Για τον Πρόεδρο του ΔΗ.ΣΥ., αρνητική εξέλιξη του Κυπριακού θεωρείται η μη λύση, ενώ συντελεί σε αυτό και η δημογραφική αλλοίωση των κατεχομένων εδαφών. Ωστόσο, η ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ θεωρείται επιτυχία, αν μάλιστα σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για μια χώρα υπό κατοχή. Συμπλήρωσε όμως ότι η Κύπρος μέχρι τώρα δεν έχει ζητήσει από τη ΕΕ να ασχοληθεί με το Κυπριακό ζήτημα και να ταχθεί υπέρ της. Κοινώς, το κυπριακό πρόβλημα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αποτελεί και ευρωπαϊκό πρόβλημα.
Ο Πρόεδρος, τέλος, μας εξέφρασε και ένα προσωπικό του φόβο. Πιστεύει πως όσο περνάνε τα χρόνια, οι μνήμες από τις γενιές που δεν γνώρισαν το πρόβλημα άμεσα θα χάνονται, με αποτέλεσμα να χάνεται σιγά-σιγά η επιθυμία για επιστροφή στα πάτρια εδάφη.”
Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας - Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, κ. Μάριος Καρογιάν
“Όσον αφορά την παρούσα φάση, ο κ. Καρογιάν δε φάνηκε αισιόδοξος κρίνοντας ότι δεν αναμένεται θετική εξέλιξη. Ο λόγος είναι ότι αφενός οι διαπραγματεύσεις οι οποίες δεν έχουν αποφέρει κάτι ουσιαστικό και, αφετέρου, ο ιδιαίτερα αρνητικός ρόλος που διαδραματίζει η αδιαλλαξία και οι νεο-οθωμανικές πολιτικές της Τουρκίας , η οποία δεν εγκατέλειψε ποτέ το Οθωμανικό ιδεώδες και επιμένει να έχει ισχυρό λόγο και επιρροή στα τεκταινόμενα στην Κύπρο. Μάλιστα ανέφερε ένα συγκεκριμένο απόσπασμα από το βιβλίο του Ahmet Davutoğlu σε σχέση με την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας: «Αν στη Κύπρο δεν είχαμε Τουρκοκύπριους θα έπρεπε να τους επινοήσουμε...». Η επιρροή στην Κύπρο παραμένει σημαντική για την Τουρκία λόγω της γεωστρατηγικής θέσης του νησιού, ενώ παράλληλα επιθυμεί να συμβάλει στον έλεγχο των πετρελαίων, αναβαθμίζοντας την ήδη ισχυρή θέση της ως περιφερειακή δύναμη. Για την Τουρκία, όπως ανέφερε, η ισχυροποίηση της θέσης της είναι ο βασικός στόχος και δρα πολύ συγκροτημένα προς αυτήν την κατεύθυνση. «Ό,τι παίρνει η Τουρκία με πόλεμο δεν το δίνει με διαπραγματεύσεις.».
Εν συνεχεία, αναφέρθηκε στις συμμαχίες της Κύπρου: η Γαλλία, η Ρωσία και η Κίνα είναι σημαντικοί σύμμαχοι αλλά όχι επαρκείς για την άσκηση ουσιαστικής πίεσης. Επιπλέον, ένα άνοιγμα στην Αφρική θα μπορούσε να αυξήσει την πολιτική επιρροή. Τέλος, όσον αφορά το Ισραήλ, η Κύπρος εκμεταλλευόμενη το ρήγμα στις σχέσεις Ισραήλ - Τουρκίας, ένα ρήγμα όχι και τόσο βαθύ, θα πρέπει να προσεγγίσει με προσοχή το Ισραήλ, χωρίς να ψυχράνει τις σχέσεις της με τον Αραβικό Κόσμο. Το ισραηλινό τόξο μπορεί να λειτουργήσει ως αντιστάθμισμα για την Τουρκία, ενώ το εβραϊκό λόμπι, όντας πολύ ισχυρό στις ΗΠΑ, μπορεί να συμβάλει και υπέρ της Κύπρου.
Όσον αφορά την Ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ιδιαίτερα ανοιχτή στην ενδεχόμενη ένταξή της, διότι θέλει μία Τουρκία που θα σέβεται τις ευρωπαϊκές αρχές. Βασικές προϋποθέσεις για μια ομαλή ένταξη είναι η εγκατάλειψη των νεο-οθωμανικών ιδεολογιών, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αρχών, η καλή γειτνίαση, η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως νόμιμου κράτους και τέλος η εφαρμογή του πρωτοκόλλου της Άγκυρας.
Τέλος, σημείωσε ότι η πάροδος του χρόνου δημιουργεί αρνητικά τετελεσμένα ως προς την επίτευξη λύσης του Κυπριακού, η ανατροπή των οποίων απαιτεί μεγάλο κόστος. Η αύξηση του αριθμού των εποίκων, η οποία αλλάζει τα δημογραφικά δεδομένα στη κατεχόμενη πλευρά, δημιουργεί δικαιώματα τα οποία επιδρούν αρνητικά στην επίτευξη λύσης και ισχυροποιούν την διαπραγματευτική θέση της τουρκοκυπριακής πλευράς.”
Υπουργείο Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας - κ. Δημήτρης Χατζηαργυρού
“Ξεκινώντας από το 2004 και την ένταξη στην ΕΕ, ο κ. Χατζηαργυρού επισήμανε ότι για πρώτη φορά, μετά από δεκαετίες, ανετράπη η ισορροπία δυνάμεων στο νησί και χαρακτηρίζεται ίσως την ένταξη στην ΕΕ το πιο σημαντικό γεγονός στην ιστορία της Κύπρου μετά την ανεξαρτησία της το 1960.
Στη συνέχεια, ο κ. Χατζηαργυρού ανέφερε ότι η απόρριψη του Σχεδίου Ανάν -το οποίο δεν παρείχε τις εγγυήσεις που ζητούσαν οι Ελληνοκύπριοι, αλλά εμπεριέκλειε σχεδόν όλες τις θέσεις της Τουρκίας που παρουσιάστηκαν στο περίφημο «έγγραφο Ζιγιάλ»- σηματοδότησε την έναρξη μιας δύσκολης διπλωματικής περιόδου για την Κύπρο όσον αφορά τις σχέσεις της με εταίρους και μη, εντός και εκτός ΕΕ και ΟΗΕ.
Συνεχίζοντας την τοποθέτησή του, ο κ. Χατζηαργυρού σημείωσε ότι οι μεταβολές στα προεδρικά αξιώματα της ελληνοκυπριακής και της τουρκοκυπριακής πλευράς μετέβαλαν τα δεδομένα. Ενώ η εκλογή του κ. Χριστόφια, σε συνδυασμό την παρουσία του κ. Ταλάτ από την άλλη πλευρά, φάνηκε να δίνει νέα ώθηση στις διαπραγματεύσεις, ενώ η άνοδος των σκληροπυρηνικών στο ψευδοκράτος με επικεφαλής τον Ντερβίς Έρογλου περιέπλεξε την κατάσταση.
Κλείνοντας την τοποθέτησή του, ο ομιλητής σημείωσε ότι οι διαπραγματεύσεις για επίλυση του Κυπριακού περιλαμβάνουν τα εξής κεφάλαια: Διακυβέρνηση, Οικονομία, Θέματα ΕΕ, Θέματα εδαφικής αναπροσαρμογής, Θέματα περιουσιών, Θέμα υπηκοότητας (εποικισμός), Ασφάλεια και Εγγυήσεις. Στα τρία πρώτα κεφάλαια υπάρχουν συγκλίσεις και έχει πραγματοποιηθεί πρόοδος, ενώ στα υπόλοιπα δεν έχει ξεκινήσει ακόμη ουσιαστικός διάλογος.”
Δημοκρατικό Κόμμα - κ. Γιώργος Κολοκασίδης
“Πρόκειται για ένα κεντρώο κόμμα το οποίο έχει ως βασικό πολιτικό στόχο τη λύση του κυπριακού. Παρά τις εσωτερικές τριβές, αυτή τη στιγμή στηρίζει τον Πρόεδρο κ. Χριστόφια λόγω της εντατικοποίησης των διαπραγματεύσεων.
Προχωρώντας στην τοποθέτησή του, ο ομιλητής σημείωσε ότι για το ΔΗ.ΚΟ., το κυπριακό είναι πρόβλημα στρατηγικών συμφερόντων και όχι πρόβλημα κοινοτήτων. Αναφορικά με την στάση της Κύπρου στο θέμα των διαπραγματεύσεων, ο κ. Κολοκασίδης τόνισε ότι οι συνεχείς μονομερείς παραχωρήσεις εκ μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν πρόκειται να οδηγήσουν σε επίλυση του κυπριακού ζητήματος.
Κλείνοντας, πρότεινε μια σειρά αντιμέτρων, όπως εκμετάλλευση της αντίθεσης που εκφράζουν Γαλλία και Γερμανία για την είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ και ανάκληση των προσφάτων παραχωρήσεων του νυν Προέδρου της Κύπρου και ιδίως της παραχώρησης των 50.000 εποίκων και της εκ περιτροπής προεδρίας.”
Ε.Δ.Ε.Κ - κ. Γιαννάκης Ομήρου
“Είναι το τέταρτο μεγαλύτερο κόμμα στην Κύπρο. Διατηρεί ισχυρή δικτύωση στη Ελλάδα με έντονη παρουσία, καθώς στηρίζει τις στενές σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου για την επίλυση των προβλημάτων της δεύτερης. Για το θέμα του Κυπριακού ζητήματος, το Κίνημα υποστηρίζει την διευθέτηση μέσω συμφωνίας μεταξύ των ηγετών των δύο κοινοτήτων και της υποστήριξης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και της ΕΕ. Η τελική λύση θα πρέπει να τεθεί σε δημοψήφισμα. Οι γενικές θέσεις της ΕΔΕΚ για το Κυπριακό συνοψίζονται στο ότι είναι καθαρά θέμα παραβίασης του διεθνούς δικαίου, εισβολής και παράνομης κατοχής, και στόχος θα πρέπει να είναι ο τερματισμός της τουρκικής στρατιωτικής κατοχής, η επανένωση της Κύπρου με ενιαία αδιαίρετη κυριαρχία, διεθνή νομική προσωπικότητα, μία ιθαγένεια, συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ένα διζωνικό δικοινοτικό ομόσπονδο κράτος με πολιτική ισότητα μεταξύ των δύο κοινοτήτων, συμμετοχή των δύο κοινοτήτων στα πολιτικά όργανα και τις δομές της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, αναγνώριση του δικαιώματος επιστροφής των προσφύγων σύμφωνα με το ευρωπαϊκό και διεθνές δίκαιο, καθώς και του ατομικού δικαιώματος της ελεύθερης απόλαυσης της περιουσίας.
Το μεταναστευτικό, επίσης, είναι πολύ σημαντικό πρόβλημα για την ΕΔΕΚ, καθώς δεν υπάρχουν σύνορα για να εμποδίσουν την διέλευση των μεταναστευτικών ρευμάτων. Επιπλέον, τα κατεχόμενα εδάφη θεωρούνται πιθανή βάση τρομοκρατικών οργανώσεων. Θα πρέπει επομένως να υπάρξει συνεργασία μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου, Ιταλίας και Μάλτας για την αντιμετώπιση του προβλήματος.”
Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου - Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου, Χρυσόστομος ο Β΄
“Η επίσκεψή μας συνέπεσε με τη δημοσίευση της έκθεσης του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών για το Κυπριακό Πρόβλημα και ο Αρχιεπίσκοπος, λαμβάνοντας το γεγονός αυτό ως αφορμή, εξέφρασε τα παρακάτω:
Καταδεικνύοντας τη σημασία των συμμαχιών στην περιοχή, ο Αρχιεπίσκοπος αναγνώρισε ότι η Τουρκία δεν επιθυμεί ουσιαστική λύση του Κυπριακού Ζητήματος, καθώς επιδιώκει λύση συνομοσπονδίας με δυνατότητες προέκτασης και ελέγχου της ελληνικής πλευράς. Η διαιώνιση αυτή του προβλήματος, σε συνδυασμό με την τεράστια δημογραφική ανάπτυξη της τουρκικής πλευράς, λόγω εποικισμού, θα οδηγήσει, κατά τον Μακαριότατο, σε οριστική “τουρκοποίηση” της Κύπρου. Αν υλοποιηθεί αυτό το απεχθές σενάριο, οι σημερινοί Ελληνοκύπριοι θα είναι η τελευταία γενιά Ελλήνων που κατοικεί στο νησί. Η Κυπριακή Εκκλησία, βέβαια, θα συνεχίσει να έχει τυπική παρουσία στο νησί, έστω και με ρόλο ανάλογο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.
Ξεκάθαρη άποψη του Αρχιεπισκόπου είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι δικοινοτικό. Οι δύο κοινότητες μπορούν να συμβιώσουν αρμονικά, αλλά εμποδίζονται από τα συμφέροντα των προστάτιδων δυνάμεων. Κλείνοντας, ο Μακαριότατος υποστήριξε ότι λύση δε διαφαίνεται στον ορίζοντα. Η Τουρκία, λόγω θέσης, δεν θα κάνει υποχωρήσεις και, συνεπώς, απομένει στους Ελληνοκύπριους να συνάψουν συμμαχίες με Γαλλία, Ρωσία και Κίνα, οι οποίες, για δικούς τους λόγους, υποστηρίζουν σε κάποιο βαθμό, τα κυπριακά συμφέροντα.”
ΕΥΡΩΚΟ - κ. Δημήτριος Συλλούρης
“«Το Κυπριακό είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την Ελλάδα και η μη λύση ή μια κακή λύση μπορεί να οδηγήσει σε γενική ανάφλεξη σε όλα τα ελληνικά μέτωπα». Παρ’ όλα αυτά το κόμμα συμφωνεί με την κοινή κυπριακή θέση ότι το Κυπριακό δεν αποτελεί δικοινοτικό πρόβλημα αλλά ένα θέμα εισβολής και κατοχής τουρκικού σχεδιασμού.
Ο πρόεδρος του ΕΥΡΩΚΟ αναφέρθηκε στον έξυπνο χειρισμό εισόδου στην ΕΕ, χωρίς να συνδεθεί με το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν. Το Ευρωπαϊκό Κόμμα, εξ ορισμού, προσβλέπει και υποστηρίζει μια ευρωπαϊκή λύση του κυπριακού προβλήματος μέσω της χρήσης των διαπραγματευτικών όπλων που παρέχει η ΕΕ (π.χ. το veto για είσοδο Τουρκίας). Υποστηρίζουν πως όχι μόνο η θέση της ως κράτος-μέλος της ΕΕ αλλά και ο ρόλος της Κύπρου στη Μέση Ανατολή μπορούν να αξιοποιηθούν ώστε να ισχυροποιηθεί η θέση της Κύπρου περιφερειακά καθώς και εντός ΕΕ.
Η Κύπρος, συνέχισε, πρέπει να διεκδικήσει έναν ρόλο διαμεσολαβητή ανάμεσα στην ΕΕ και τις χώρες της Μέσης Ανατολής, με τις οποίες παραδοσιακά έχει μια σχέση εμπιστοσύνης και αμοιβαίας φίλιας. Το ίδιο θα μπορούσε να κάνει και με την Ρωσία η όποια επίσης θα μπορούσε να αποτελέσει σύμμαχο των Ελληνοκυπρίων, όπως έχει υπάρξει και στο παρελθόν. Αναφερόμενος στη προεδρία της Κύπρου στην ΕΕ, Η γεωστρατηγική θέση της Κύπρου που παράλληλα είναι και πηγή όλων των προβλημάτων της, δεν είναι σημαντική μονάχα για τον έλεγχο της περιοχής αλλά και για την μεταφορά φυσικών πόρων.”
Προεδρικό Μέγαρο
“Με την λήξη της επίσκεψης, συναντηθήκαμε με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Δημήτρη Χριστόφια, ο οποίος μας καλωσόρισε στο Προεδρικό Μέγαρο. Ακολούθως, μας υποδέχθηκε ο Διευθυντής της Γραμματείας του Προέδρου κ. Χριστόφια, ο επίτιμος πρέσβης κ. Λεωνίδας Παντελίδης. Ο κ. Παντελίδης, σε ερώτηση που του τέθηκε για την κυπριακή οικονομία, υπογράμμισε πως η Κύπρος στηρίζεται στις υπηρεσίες που καλύπτουν το 75% της οικονομίας της όπως, η ισχυρή εμπορική της ναυτιλία και ο τουρισμός, και ανέφερε πως, παρά την οικονομική κρίση, δεν αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα πίστωσης. Σ’ αυτό συμβάλλει άλλωστε και η χαμηλή φορολογία στο νησί, η οποία βρίσκεται σήμερα μόλις στο 10%, λόγω της ένταξης στην ΕΕ, γιατί παλαιότερα ήταν μόνο 4%.
Όσον αφορά τις εργασιακές σχέσεις Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, ο πρέσβης ανέφερε πως οι δεύτεροι, εφόσον θέλουν να δημιουργήσουν ένα άλλο κράτος και δεν εμπιστεύονται εύκολα τους πρώτους, είναι δύσκολο να συνεργαστούν με τους Ελληνοκυπρίους και να ταυτιστούν εξ’ ολοκλήρου μαζί τους. Η πολιτική γραμμή της Κύπρου, τέλος, σε γενικές γραμμές έχει μια φιλοαραβική προσέγγιση.”
του Ασπριάδη Νεόφυτου
Την στιγμή που η συνεργασία μεταξύ Ελλάδας-Βουλγαρίας- Ρωσίας για τον αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη φαίνεται να καταρρέει, η δεύτερη κλείνει την συμφωνία με την Ρωσία για τον South Stream. Ήδη από τον Ιούλιο ο νέος Βούλγαρος πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ, δεν σταμάτησε να βρίσκει διάφορες προφάσεις προκειμένου να βάζει σκοπέλους στις εργασίες του αγωγού. Τελικά το έργο σταμάτησε τις εργασίες του για περιβαλλοντικούς λόγους, όπως ισχυρίστηκε η βουλγαρική πλευρά. Συγκεκριμένα, ο φιλοδυτικός βούλγαρος πρωθυπουργός ισχυριζόμενος ότι ο αγωγός ενέχει περιβαλλοντικούς κινδύνους πάγωσε τις διαδικασίες προκειμένου να εξεταστεί περεταίρω το ζήτημα. Το γεγονός έρχεται σε σύγκρουση με τα ελληνικά συμφέροντα στην περιοχή και η ελληνική διπλωματία προσπαθεί να μεταπείσει την βουλγαρική κυβέρνηση και να βρει από κοινού μια λύση.
Ο διαπραγματεύσεις για την δημιουργία του αγωγού Μπουρκάς-Αλεξανδρούπολη είχαν ξεκινήσει μεταξύ Βουλγαρίας- Ρωσίας – Ελλάδας πριν από το 2004. Ωστόσο, για πολλά χρόνια οι διαδικασίες ήταν σε στασιμότητα. Τον Νοέμβριο του 2004 συνήλθε στην Αθήνα Τριμερής Επιτροπή Εργασίας, Ελλάδας, Βουλγαρίας και Ρωσίας για την προώθηση του σχεδίου. Η Επιτροπή κατέληξε σε συμφωνία και στην υπογραφή του Μνημονίου Κατανοήσεως (Memorandum of Understanding) στην Σόφια (12.04.2005). Τον Ιούλιο του επόμενου έτους πραγματοποιήθηκαν στη Μόσχα και τη Σόφια συσκέψεις μεταξύ ελληνικών, βουλγαρικών και ρωσικών εταιριών που θα αναλάμβαναν την κατασκευή του αγωγού. Το σημαντικότερο ωστόσο επίτευγμα ήταν η επίσκεψη του Προέδρου Πούτιν στην Ελλάδα στις 4 Σεπτεμβρίου 2006 και η πραγματοποίηση τριμερούς συσκέψεως ( Ελλάδας, Βουλγαρίας, Ρωσίας) η οποία κατέληξε στην υπογραφή Κοινής Διακήρυξης Συνεργασίας στον Ενεργειακό Τομέα. Το προσχέδιο της διακρατικής συνεργασίας μονογραφήθηκε στο Μπουργκάς και υπογράφτηκε στην συνέχεια στην Αθήνα την 15 Μαρτίου 2007. Τον Ιανουάριο του 2008 υπογράφτηκε στη Σόφια η Συμφωνία των μετόχων η οποία οδήγησε στην σύσταση της εταιρίας Trans-Balkan Pipeline B.V. , με έδρα την Ολλανδία η οποία είναι και η υπεύθυνη για την υλοποίηση του έργου.
Το όφελος που θα προκύψει από τον αγωγό είναι η αποσυμφόρηση του Στενού των Δαρδανελλίων από την συνεχή διέλευση πλοίων που μεταφέρουν αργό πετρέλαιο. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την ασφαλή μεταφορά του πετρελαίου από τον Εύξεινο Πόντο στο Αιγαίο, μειώνοντας ταυτόχρονα και την περίπτωση ατυχήματος στα Στενά. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, από την άλλη, δίνει την συγκατάθεσή της στην κατασκευή του αγωγού καθώς θεωρεί πως τέτοιου είδους έργα ενισχύουν την ασφάλεια εφοδιασμού της Ευρώπης και ταυτόχρονα συμβάλουν και στην μείωση των θαλάσσιων μεταφορών πετρελαίου μέσω των κορεσμένων τουρκικών Στενών, περιορίζοντας έτσι και τους σοβαρούς κινδύνους και για το περιβάλλον και τον τοπικό πληθυσμό. Το έργο θα πρέπει να συμμορφώνεται , ωστόσο, με τις κοινοτικές οδηγίες για το περιβάλλον, εφόσον βρίσκεται εντός Κοινοτικού χώρου.
Η Βουλγαρία από την πλευρά της εκτίμησε ότι το συγκεκριμένο εγχείρημα θα μπορούσε να έχει αρνητικές συνέπειες για το τοπικό πληθυσμό στο Μπουργκάς, όπως και την αλιεία και τον τουρισμό σε περίπτωση ατυχήματος. Ο βούλγαρος πρωθυπουργός έκρινε μάλιστα ότι το έργο ήταν οικονομικά ασύμφορο και εξέφρασε την επιθυμία να αποχωρήσει από το σχέδιο (11 Ιουνίου 2010). Έπειτα, όμως, από πιέσεις των άλλων δυο πλευρών (Ελλάδας και Ρωσίας) ο βούλγαρος πρωθυπουργός δήλωσε ότι θα αναμένει την περιβαλλοντική έκθεση τον Οκτώβριο του ιδίου έτους προκειμένου να λάβει την τελική απόφαση. Σημειώνεται ότι ο αγωγός διέσχιζε περιοχή χαρακτηρισμένη ως φυσική κληρονομιά Natura 2000.
Περί τα τέλη Οκτωβρίου η μελέτη που εκπονήθηκε από την κατασκευάστρια εταιρία Trans-Balkan Pipeline B.V. απεφάνθη ότι δεν υπάρχει ιδιαίτερος κίνδυνος από την κατασκευή του αγωγού, ωστόσο, το βουλγαρικό Υπουργείο Περιβάλλοντος ξεκαθάρισε ότι δεν θα δώσει έγκριση μέχρι να επανεξεταστούν τα σχέδια υλοποίησης του αγωγού καθώς έκρινε ότι η μελέτη δεν ήταν επαρκής. Επίσης, θεώρησε πως η μελέτη για τις πιθανές περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τον αγωγό δεν περιλαμβάνει συγκεκριμένα μέτρα για την πρόληψη από ενδεχόμενη διαρροή στην περιοχή του Μπουργκάς. Επιπλέον, υπογραμμίζει ότι δεν υπάρχουν εγγυήσεις που να διασφαλίζουν ότι σε περίπτωση ατυχήματος δεν θα προκληθεί μη αναστρέψιμη ζημιά στο περιβάλλον του Κόλπου του Μπουργκάς, την χλωρίδα, την πανίδα και τον τουρισμό. Η Σόφια έδωσε νέα δίμηνη προθεσμία στην κατασκευάστρια εταιρία να αναθεωρήσει την μελέτη πριν την υποβάλει εκ νέου.
Η ελληνική πλευρά μέσω του Υπουργού Εξωτερικών κ Δρούτσα αν και συμμερίζεται τις περιβαλλοντικές ανησυχίες της Βουλγαρίας, θεωρεί, ωστόσο, σημαντική την υλοποίηση του έργου. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο αγωγός θα διέλθει από το δάσος της Δαδιάς που επίσης προστατεύεται από το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα Natura 2000. Όμως, το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών και Περιβάλλοντος διαβεβαιώνουν την βουλγαρική πλευρά ότι θα τηρηθούν όλες οι Ευρωπαϊκές περιβαλλοντικές προδιαγραφές και θα ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας.
Αν και θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι η επίτευξη της τριμερούς διακρατικής συμφωνίας και η πραγματοποίηση του αγωγού Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολης αποτελεί μια από τις σημαντικότερες επιτυχίες της ελληνικής οικονομικής διπλωματίας, ο αγωγός δεν αποτελεί παρά ένα μικρό τμήμα στον γενικότερο ανταγωνισμό ενέργειας που υπάρχει στην περιοχή τα τελευταία χρόνια. Η πρόθεση της Ρωσίας να δημιουργήσει ένα αντίπαλο δέος στον ενεργειακό τομέα, αφ’ ενός, και η μεγάλη εξάρτηση και ανάγκη της Ευρώπης για ενέργεια, αφ’ ετέρου, οδήγησε σε μια έκρηξη ανταγωνισμού ενέργειας στην Ανατολική Ευρώπη. Από την μια πλευρά, ο South Stream, ρωσικής πρωτοβουλίας και από την άλλη ο Nabucco, αμερικανικών συμφερόντων, που επιδιώκει την μείωση της εξάρτησης της Ευρώπης από την Ρωσία.
Το Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010 ο Πρωθυπουργός της Ρωσίας Β. Πούτιν επισκέφτηκε την Βουλγαρία. Τα θέματα που συζητήθηκαν ήταν ποικίλα, ωστόσο, δεν συζητήθηκε το θέμα του αγωγού Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολη. Αντίθετα, επισφραγίστηκε η συνεργασία Βουλγαρίας- Ρωσίας στον Αγωγό South Stream, του οποίου η τελική συμφωνία θα υπογραφεί την Δευτέρα 15 Νοεμβρίου. Το γεγονός αυτό γεννά πολλά ερωτηματικά αναφορικά με την στάση της Βουλγαρίας απέναντι στον αγωγό Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολη.
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να σημειώσουμε ότι σε σχέση με την θαλάσσια μεταφορά του πετρελαίου δια μέσου των στενών των Δαρδανελλίων, ο αγωγός είναι πολύ πιο ασφαλής. Όμως ο κίνδυνος μόλυνσης σε περίπτωση ατυχήματος μεταφέρεται στην Βουλγαρία από την Τουρκία που ήταν μέχρι τώρα. Αυτό πιθανότατα θορύβησε τις αρχές οι οποίες κάτω από το βάρος της πίεσης των κατοίκων της περιοχής οδηγήθηκαν στην απόφαση της αποχώρησης. Είναι φανερό, άλλωστε, ότι σε περίπτωση ατυχήματος στον κόλπο του Μπουργκάς το βάρος και τις επιπτώσεις θα τις επωμιστεί η βουλγαρική κυβέρνηση. Ο ίδιος κίνδυνος, ωστόσο, ελλοχεύει και στην Ελλάδα. Βέβαια, η βουλγαρική κυβέρνηση πιθανότατα θα είχε παρακάμψει τις όποιες δυσκολίες θα προέκυπταν, ακόμα και σε νομικό επίπεδο, σχετικά με το περιβάλλον και τις Κοινοτικές οδηγίες εαν είχε άμεσο συμφέρον προς την κατεύθυνση υλοποίησης του αγωγού.
Είναι γεγονός ότι ο South Stream είναι μεγαλύτερης σημασίας αγωγός, καθώς θα εξυπηρετεί σε μεγαλύτερο βαθμό και πιο άμεσα την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτός είναι και ο λόγος που έχει και την υποστήριξη της Κοινότητας. Αντίθετα, ο αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη εξυπηρετεί περισσότερο την Ελλάδα και τη Ρωσία παρά τις λοιπές χώρες. Τέλος, η Βουλγαρία δεν θα έχει ιδιαίτερα οφέλη από τον αγωγό, καθώς από οικονομική σκοπιά τα μόνα έσοδα θα προέρχονταν από τα τέλη διέλευσης, τα οποία δεν θα ήταν ιδιαιτέρως υψηλά. Ενώ, οι επιπτώσεις ενδεχόμενης διαρροής και η ζημία που θα προκαλούνταν στο φυσικό περιβάλλον, τον τουρισμό και την αλιεία θα καθιστούσαν το κόστος πολιτικά και οικονομικά δυσβάστακτο.
Η Ελλάδα με την επίτευξη της συμφωνίας για τον αγωγό Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολη είχε επιτύχει μια σημαντική νίκη στο τομέα της οικονομικής της διπλωματίας. Τα γεωστρατιγικά οφέλη από τον αγωγό ήταν αρκετά, καθώς θα την έβαζε ακόμα πιο βαθιά στο ενεργειακό παιχνίδι της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Ας μην ξεχνάμε και την συμμετοχή της Ελλάδας στον South Stream και τον αγωγό φυσικού αερίου TGI (Τουρκίας, Ελλάδας, Ιταλίας). Όλα αυτά θα καθιστούσαν την Ελλάδα έναν ισχυρό εταίρο και με τους κατάλληλους χειρισμούς θα κατάφερνε να γίνει ένας στρατηγικός ενεργειακός κόμβος μεταξύ ανατολής και δύσης. Σε διαφορετική περίπτωση η Ελλάδα θα ήταν απλός θεατής και θα έχανε ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα.
Από την άλλη ο κατά τα άλλα μικρής σημασίας αγωγός Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολη αποτελεί για την Ρωσία ένα στρατηγικής σημασίας έργο καθώς με τον πλήρη έλεγχό του, θα αποκτήσει λόγο στα Βαλκάνια πέρα από τον έλεγχο που θα ασκεί ενεργειακά στην Ευρώπη μέσω του South Stream. Ενδεχομένως αυτός να είναι και ο λόγος που η Βουλγαρία βρίσκει κατά καιρούς διάφορες προφάσεις για να εμποδίσει την υλοποίηση του Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολη. Άλλωστε είναι γνωστή η φιλο-αμερικανική στάση του βούλγαρου πρωθυπουργού Μπορίσοφ. Βέβαια για τις ΗΠΑ ο αγωγός δεν αποτελεί και ιδιαίτερη απειλή καθώς η συμφωνία προβλέπει την πώληση μέρους ή όλου του ποσοστού από τις συμβαλλόμενες χώρες σε τρίτα μέρη. Οι ολιγωρίες της Βουλγαρικής πλευράς ίσως επιδίωκαν να κερδίσουν χρόνο ώστε να προχωρήσει η εξαγορά του βουλγαρικού μεριδίου από την αμερικανικών συμφερόντων Chevron- Texaco.
Ο γεωστρατηγικός ανταγωνισμός μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης υπήρχε ανέκαθεν. Τα τελευταία χρόνια όμως έχει αλλάξει το αντικείμενο. Η Ρωσία μπήκε δυναμικά προσπαθώντας να πάρει την θέση της στο ενεργειακό παιχνίδι και να παίξει έναν πιο ενεργό ρόλο στις Ευρωπαϊκές εξελίξεις, εκμεταλλευόμενη ένα ισχυρό όπλο: τα αποθέματά της σε ενέργεια. Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκει να καταστεί η περιφερειακή δύναμη από την οποία θα εξαρτάται η Ευρώπη στο μέλλον και θα ελέγχει πλήρως την περιοχή, ευελπιστώντας να μειώσει την ισχύ της Αμερικής. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι σε σχέση με τις ΗΠΑ, η Ρωσία έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα στην περιοχή. Τα κράτη μέλη της τότε Σοβιετικής Ένωσης που είναι πλούσια σε κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, όπως το Καζακστάν και το Τουρκμενιστάν, προτιμούν περισσότερο την συνεργασία με την Ρωσία παρά με τις δυτικές χώρες οι οποίες σε κάποιον βαθμό τις περιφρονούν εξαιτίας του παρελθόντος τους.
Προς το πάρον, οι διαδικασίες του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη έχουν παγώσει για άλλους δύο μήνες μέχρι και την έκδοση της επόμενης περιβαλλοντικής μελέτης. Η έκβαση της υπόθεσης θα αποδείξει την ποιότητα αλλά και την ισχύ της οικονομικής διπλωματίας της Ελλάδας, καθώς θα κρίνει και την τελική επιτυχία ή αποτυχία του γενικότερου εγχειρήματος της ελληνικής οικονομικής διπλωματίας στο θέμα του συγκεκριμένου αγωγού αλλά και την ενεργειακή πολιτική εν γένει.
Ασπριάδης Νεόφυτος, asprto@gmail.com